„Öllu flugi frestað vegna stríðsins í Úkraínu“. Hans starði á upplýsingaskjáinn. Hvað er nú til ráða. hugsaði hann, verð að vera kominn heim fyrir kvöldmat, annars brjálast Gréta. Hann reikaði út úr yfirfullri flugstöðinni í Frankfúrt og sá Búkollu á beit.
-Hvað er nú til ráða Búkolla mín sagði Hans.
-Taktu hár úr hala mínum og leggðu það á jörðina.
Hans gerði svo og Búkolla mælti:
-Legg ég á og mæli um að ég fái þotuvængi og hoppaðu nú upp á bakið á mér Hansi minn.
Hann hlýddi umsvifalaust og Búkolla tók á loft eins og júmbóþota og stefndi í norðvestur.
Þau flugu í 36 þús. feta hæð og Hans sá Holland og Belgíu líða hjá. Yfir Skotlandi hnitaði Búkolla nokkra hringi uns hún lenti á fóðurkálsakri.
-Ég er bara að tanka upp, sagði hún og át hálfan akurinn.
Síðan tók hún á loft og stefndi nú beint á Hellu og lenti á alþjóðaflugvellinum. Búkolla var samstundis tekin og færð í stórgripasláturhúsið.
Hans leit á klukkuna.
–Ég gráslepp fyrir kvöldmat.
-Sæl elsku Gréta mín. Ég er kominn frá útlandinu. Kom við í sláturhúsinu og fékk þessa fínu nautgripa hamborgara í kvöldmatinn.