…..best af öllu eru kvöldin þegar Nonni sest í húsbóndastólinn til að horfa á sjónvarpið. Ég bíð eftir því í ofvæni og stekk upp í kjöltuna hans…..
Ég veit varla af hverju ég skrifa smásögu um mig. Og þó, Nonni vinur minn hefur oft spurt mig um fortíð mína en hún er ekkert spennandi. Ég vil mikið heldur segja svolítið frá lífi okkar Nonna í dag, þótt stundum láti hið liðna mig ekki í friði.
Þó ég segi sjálfur frá er ég kátur og glaðvær og ég á auðvelt með að tengjast góðu fólki. Ég finn líka vel ef fólk vill ekki þekkja mig og er jafnvel illa við mig, alveg upp úr þurru.
Ég man t.d. vel eftir Þorbirni, sem fékk að vera hjá okkur Nonna meðan hann var að ná sér eftir mjaðmaskiptaaðgerð. Hann lét mig alveg finna að honum væri ekki um mig gefið, kallaði mig Snata þótt hann vissi vel að ég heiti Zorro. Eitt kvöldið var Nonni að brasa kvöldmatinn. Hann er góður kokkur, að eigin mati. Þorbjörn hafði hlammað sér í húsbóndastólinn og var eitthvað að blaðra. Nonni hlýtur að hafa verið harðhentur við steikarpönnuna, því allt í einu fer reykskynjarinn á fullt og það var ekki smávegis hávaði. Ég varð hrikalega hræddur, mér finnst hávaði óþægilegur, þótt mér liggi sjálfum hátt rómur, hentist í einhverri panikk upp í fangið á Þorbirni sem byrjaði að æpa og emja. Ekki nóg með það, hann hrökk úr nýja fína mjaðmaliðnum og heimtaði að Nonni fengi samstundis lækni. Í stuttu máli þá var Þorbirni stungið inn á spítala til að hengja löppina við skrokkinn og hann hefur ekki sést hér síðan, sem betur fer.
Ekki var það ásetningur að hrekja Þorbjörn burt, því Nonna fannst gaman að tala við hann um lífið og tilveruna. En við erum góðir saman og best af öllu eru kvöldin þegar Nonni sest í húsbóndastólinn til að horfa á sjónvarpið. Ég bíð eftir því í ofvæni og stekk upp í kjöltuna hans, þega hann er búinn að setja handklæði ofan á lærin á sér. Hann má alveg vita að ég kúka ekki á hann. Ég kúka bara úti og basta.
Eitt kvöldið hrökk ég upp í kjöltunni á Nonna. Mig var að dreyma að ég væri í sveitinni þar sem ég átti heima, var að hlaupa út um tún og grundir með hinum hundunum þrem á bænum. Tíkinni Ljósku, sem var alltaf eitthvað lasin og fékk að sofa uppi í rúmi hjá húsbændunum, hitt voru hvolpar af næsta bæ sem sagt var að væru synir mínir, en ég átti í örstuttu ástarsambandi við móður þeirra. Mér fannst alltaf gaman að hlaupa, sérstaklega niður að sjó. Þar var mikið af fuglum til að elta. Mig langaði mikið að veiða eins og einn fugl og gefa fólkinu á bænum til að sýna að ég væri fullgildur heimilismeðlimur. Mér leið ekki vel á bænum, kallinn feitur og fúll, loðinn í framan og alltaf að leita að tækifæri til að sparka í mig og niðurlægja. Konan hans þorði að vera góð við mig, þegar hann var ekki heima. Aldrei sýndi ég kallinum annað en hlýju og vinsemd, en varð slæmur á taugum og leiður og gelti hátt til að tekið væri eftir mér.
Það var napur norðangarri, Skógarfjallið ofan við bæinn snævi þakið og við hundarnir vorum á harðahlaupum um túnið til að halda á okkur hita. Sá feiti kallar á okkur heim á hlað. Þar er kominn bíll og þrjár konur á besta aldri og eldri maður standa á hlaðinu og virða okkur fyrir sér. -Það er hann þessi svarti sem við þurfum að losa okkur við. Von á barni og það þarf að fækka hundunum, við viljum 30 þúsund fyrir hann, sagði sá feiti, gott að fá pening til að fixa mótorhjólið. Ég fer að titra og skjálfa, allt óþekkt og framandi er erfitt fyrir mig. Eins og hendi sé veifað er ég kominn skjálfandi inn í bíl aðkomufólksins. Sá gamli heitir Nonni og konurnar þrjár eru dætur hans. Öll eru hlý og góð við mig, en hvað veit ég hvað þetta fólk ætlar að gera við mig. Ég hrekk upp af þessari martröð. Skrítinn draumur, því þetta gerðist nákvæmlega svona í raunveruleikanum.
Við Nonni bjuggum í húsi með fimm herbergjum. Ég var dálitla stund að átta mig á því hvað gekk á í þessu húsi. Seinni part dags fór dyrabjallan að hringja og inn kom fólk með ferðatöskur og fór inn í eitthvert herbergjanna. Ég byrjaði á því að gelta eins og mér einum er lagið þegar bjallan hrindi. Ég skildi strax á Nonna að það væri óþarfi, gestirnir væru velkomnir. Ég fann líka fljótt inn á það. Flestir voru mjög hrifnir af að hitta mig og ég þá. Þeir fengu að halda á mér og tala við mig eitthvað óskiljanlegt bull sem Nonni kallaði ensku eða kínversku.
Þarna var gott að vera. Stór og fallegur garður umhverfis húsið. Þar gerði ég þarfir mínar og við Nonni fórum stundum í boltaleik. Nonni bannaði mér að fara út fyrir lóðina, en freistingar eru til að standast þær ekki. Húsið stendur utan í hæð og þar er margt að sjá og finna. Hæðin er endalaus uppspretta af lykt frá mönnum og dýrum. Það er okkar Facebook. Þefa af pissi eða einhverju og fá þannig mikilvægar upplýsingar og svara með smá pissi. Það var ekki óþekkt sem leiddi mig upp í hæðina, heldur forvitni og spenna. Ég vissi alveg upp á mig sökina þegar Nonni kallaði höstugur á mig, sagði að ég væri óþekkur og sagði mér að fara í holuna mína. Þar lá ég nokkra stund og skammaðist mín þangað til Nonni kallaði á mig.